Tropecei co teu encanto...

                                            Foto sacada de la web"anaceciliavera.com.ar"


Tropecei co teu encanto

unha mañá cedo.

-Daría igual que fose no atardecer-

Ti non tiñas presa.

Eu quería fuxir.

Tropecei co teu atractivo

no meu recanto.

Desde entón estiven perdida.

-Só os teus ollos poderían salvarme -
Só a nébeda borraría as cinzas-

Quedei agochada.

Mirando a túa vida fráxil.

Chorei.

Pedín perdón.

-O que hoxe imploro-

Máis o teu poder enléase

nos meus cabelos castaños.

Fágome transparente.

- A miña ferida é máis grande agora-

Ti mírasme cun amor que non coñezo.

Puro, quente, aspirando as nubes grises.

Durmida, soño coas túas mans

que me abrazan.

E síntome culpable.

Anda, ven, bícame de novo.

Un día destes perdonareime.

Por ti.